نام آهنگ : من چه کنم ؟ خواننده : پوران ترانه سرا و آهنگساز و تنظیم کننده : جهانبخش پازوکی سال انتشار آهنگ : ۱۳۵۱ هجری خورشیدی ( ۱۹۷۲ میلادی ) سال انتشار نماهنگ : ۱۳۵۲ هجری خورشیدی ( ۱۹۷۳ میلادی ) از فیلم : بیقرار « متن ترانه » دستتُ بستن دلِ بی دست و پا پاتُ شکستن چی میخوای بینوا گوشۀ این سینه باید دق کنی صبر و تحمّل بطلب از خدا اگه تو جون به سری من چه کنم؟ غمُ آسون میخری من چه کنم؟ اگه بی بال و پری من چه کنم؟من چه کنم؟ از تموم دلها درمونده تری من چه کنم؟ ای از دل خودشکنی بال و پر بسته شدم از پرستاری تو به خدا خسته شدم زندگینامۀ بانو « پوران » پوران با نام اصلی «فرح‌دخت عباس طاقانی» متولد ۱۵ بهمن ۱۳۱۲، در دههٔ ۳۰ یکی از مشهورترین خوانندگان ایران بود و این شهرت خود را تا اواسط دههٔ ۵۰ همچنان حفظ کرد. او ابتدا با نام «بانوی ناشناس» و سپس «بانو شاپوری» (نام خانوادگی همسر اولش) و بعد از آن با نام مستعار «پوران» پا در وادی هنر گذاشت. پوران پس از اینکه تحصیلات متوسطه را در دبیرستان اسدی تهران به اتمام رساند، وارد هنرستان عالی موسیقی شد و از شاگردان عباس شاپوری (آهنگساز) گردید و در سال ۱۳۳۰ کار خوانندگی را با نام بانوی ناشناس آغاز کرد و در سال ۱۳۳۱ وارد رادیو ایران شد. او با نام بانوی ناشناس در صفحهٔ گرامافون می‌خواند که پس از آشنایی و ازدواج با همسر اول خود نام خانوادگی او را به‌عنوان نام مستعار خود برگزید. پوران پس از ازدواجش با عباس شاپوری که ترانه‌ساز بسیاری از آفرینش‌های او بود، با نام بانو شاپوری شناخته شد و به فعالیت هنری خود ادامه داد. اما پس از جدایی از او، نام هنری پوران را برای خود برگزید. عباس شاپوری مدت هفت سال (از ۱۶ بهمن ۱۳۳۰ تا ۷ آبان ۱۳۳۷) پوران را تحت آموزش مستقیم خود قرار داد و حدود صد آهنگ برای وی ساخت و اجرا کرد. پوران سپس به همسری حبیب روشن‌زاده[۱] (مفسر ورزشی تلویزیون) درآمد که این ازدواج دوم نیز منجر به طلاق شد. یک فرزند به نام شهریار شاپوری و دو فرزند به نام‌های امید و آرزو روشن‌زاده از وی باقی مانده‌است. پوران پس از مدتی توانست وارد برنامهٔ «گل‌ها» شود، و فعالیت‌های او بیشتر ترانه‌خوانی بود. او در سال ۱۳۳۹ وارد کار سینما شد و در چندین فیلم بازی کرد. او سابقهٔ خوانندگی در برنامهٔ «گل‌ها» (به عنوان مثال برنامه‌های شمارهٔ ۳۲۶ و ۳۵۰ هر دو در دستگاه ماهور و برنامهٔ شمارهٔ ۴۴۴ در دستگاه همایون و برنامهٔ شمارهٔ ۵۲۲ در آواز ابوعطا) را نیز به عنوان تصنیف‌خوان در کارنامهٔ خود دارد. او با برخی از خواننده‌ها از جمله ویگن، عارف، منوچهر سخایی و ایرج ترانه‌های دوصدایی اجرا کرده‌است. پوران بعد از انقلاب ۱۳۵۷ به‌همراه فرزندانش به ایالات متحده آمریکا رفت و ساکن لس آنجلس شد و در غربت فعالیت هنری کمی همچون ضبط چند ویدئو برای آهنگ‌های مشهور قدیمی‌اش داشت و سرانجام در اواخر دههٔ ۶۰ شمسی به ایران بازگشت. پوران در اوایل سال‌های دههٔ ۶۰ دچار بیماری سرطان سینه و ناراحتی‌های کبدی شد. او که در اواخر دههٔ ۶۰ به ایران بازگشته‌بود، او بر اثر بیماری در بیمارستان خاتم‌الانبیا در تهران بستری شد. در روزهای بستری‌شدنش در بیمارستان، همسر سابقش عباس شاپوری در کنارش حضور داشت. پوران سرانجام در بیمارستان درگذشت و در امامزاده طاهر (کرج) به خاک سپرده‌شد. پس از مرگ پوران بسیاری از ترانه‌های او در خارج یا داخل ایران بازخوانی شدند، شامل ترانهٔ هم‌صدا با صدای معین در سال ۱۳۶۹، ترانهٔ گلی جان توسط سیاوش قمیشی در سال ۱۳۹۴، ترانهٔ خاطره‌ها با صدای لیلا فروهر که چهار آهنگ از پوران به نام‌های ویرون بشی ای دل، وای چه بلایی ای دل، ای هم‌صدای من، و جون منی با تنظیم منوچهر چشم‌آذر را شامل می‌شد. ترانهٔ «من چه‌کنم» با صدای شکیلا، ترانهٔ «من چه‌کنم» با صدای افسانه و ترانه نیلوفر با صدای مارتیک و همچنین اندی و کوروس و ترانۀ امروز و فردا کردم که شهرام کاشانی بازخوانی کرد. روحش شاد و یادش گرامی باد دیگر نماهنگ بانو پوران در این کانال : https://youtu.be/KRTAEwbMU1U